دوره 5، شماره 2 - ( 4-1402 )                   جلد 5 شماره 2 صفحات 13-5 | برگشت به فهرست نسخه ها

‎ 10.47176/kurmanj.5.2.5
‎ ‎ ‎

XML English Abstract Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Ghorbani H, Bayat M. The civil responsibility sending parasite in Iran and USA laws and the plans for damages compensation. kurmanj 2023; 5 (2) :5-13
URL: http://kurmanj.srpub.org/article-2-174-fa.html
قربانی هادی، بیات محمد. مسئولیت مدنی ارسال پارازیت در قوانین ایران و آمریکا و طرح های جبران خسارت. کرمانج؛ نشریه فرهنگ ، اجتماع و علوم انسانی. 1402; 5 (2) :5-13

URL: http://kurmanj.srpub.org/article-2-174-fa.html

مسئولیت مدنی ارسال پارازیت در قوانین ایران و آمریکا و طرح های جبران خسارت
هادی قربانی* ، محمد بیات
دانشجوی دکتری حقوق جزا و جرم شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، بیرجند، ایران
چکیده:   (453 مشاهده)
با شکل گیری ماهواره در صحنه جهانی بحث های مختلفی مطرح شد که به چالش هایی در بین کشورهای جهان منجر شد. حقوق بین الملل این حق را به دولت ها داده است که اگر برنامه های ارسال شده از طریق ماهواره بر خلاف منافع عمومی و امنیت ملی آنهاست، با ارسال پارازیت فعالیت متقابل انجام دهند یا دارایی های کشور فرستنده را محدود کنند، اما این اقدام نباید به افراد ثالث آسیب وارد کند. بنابراین برخی از کشورها به منظور مخالفت با دریافت برنامه های ماهواره ای اقدام به ارسال پارازیت می کنند که منجر به آسیب هایی به داخل کشور می شود.
قوانین ایران و آمریکا در این زمینه مقررات خاصی وضع نکرده و باید به قواعد عمومی مسئولیت مدنی رجوع کنند. در آمریکا دولت باید همه خساراتی را که به غیرنظامیان وارد می کند جبران کند، اما در قوانین ایران، دولت هیچ مسئولیتی در این زمینه ندارد مگر اینکه تقصیری انجام دهد، با این وجود مطابق قانون، دولت اسلامی باید از ملت خود حمایت و دفاع کند و قرآن کریم بر حفظ حقوق فردی تاکید می کند. لذا شایسته است دولت به جای ارسال پارازیت، از روش های پیشگیری مانند افزایش کمی و کیفی برنامه های رادیویی و تلویزیونی، قانون گذاری مناسب، تعیین محدودیت ها، شرایط ارسال پارازیت و شفافیت در این زمینه استفاده کند.
در ایران برخلاف آمریکا، تولید برنامه های مفرح کم است و همین امر باعث گرایش شهروندان و به ویژه جوانان به رسانه های بیگانه می شود، بنابراین اگر رسانه های ایرانی بتوانند نیاز جامعه را تامین کنند و همه موضوعاتی را که در رسانه های خارجی مطرح می شود پوشش دهند،گرایش شهروندان به برنامه های ماهواره ای کاهش یافته و نیازی به ارسال پارازیت نخواهد بود.
واژه‌های کلیدی: پارازیت، ماهواره، مسئولیت مدنی، جبران خسارت، قانون ایران
     
علوم انسانی: پژوهشي | موضوع مقاله: حقوق کیفری و جرم‌شناسی
دریافت: 1401/12/27 | ویرایش نهایی: 1402/2/26 | پذیرش: 1402/3/25 | انتشار: 1402/4/9
فهرست منابع
1. Argmandi, golamreza, live broadcasting of satellite programs , results and policies in Iran , number 6, 2001, pages 83-100
2. Badini,hassan, the aim of civil responsibility, law and political sciences of Tehran University , number 66, 2004, pages 55-114
3. Bordbar, mohammad hassan, legal basis about satellite , judges club , number 176, 2002,pages 149-162
4. Gabari,mansoor, TV live broadcasting through satellite from international law point of view , public law studies ,numbers 2 and 3, 2000, pages 95-124
5. Habiba, saeed, compensation of damages emerging from deadly mistakes , legal studies , course 4 , number 1 , 2013, pages 63-98
6. Habibzadeh, mohammad jafar, introduction about scientific limitations of criminology , mofid magazine , number 49, Qum mofid University , 2001, page 17
7. Zareie, mohammad hossein, study about legal wailing in courts , rahbord, year 20, number 61, 2111
8. Zamani, seied ghasem, satellite live broadcasting and sending parasite, global law , number 19, 1999, pages 319-352
9. Motamed negad, kazem, legal specifications of radio and television , number 39-40, 2004, pages 43-68
10. Montazer ghaem, Mahdi, policies of receiving satellite TV programs in Asian countries , sociological studies , number 26, 2001, pages 65-95
11. Nami, Mohsen, legal limitations about satellite live programs ,govah, number 2 and 3, 2001, pages 57-60
12. Nezakati, farzaneh, policies about satellite in Iran , chances and problems , satellite and new medias , number 3, 2014, pages 91-118
ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA
بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.